Հայացք դեպի անցյալ
Երբ ես նստած էի այնտեղ՝ անգլերենի դասին, նայում էի դիմացս նստած աղջկան: Նա ինձ համար «լավ ընկեր» էր: Ես երկար նայում էի նրան, նրա թավշյա մազերին և այնպես էի ցանկանում, որ նա իմը լիներ: Բայց նա չէր նկատում իմ սերը, և ես զգում էի դա: Դասերից հետո նա մոտեցավ ինձ և խնդրեց տալ իրեն նախորդ օրվա դասերի կոնսպեկտները, որոնք ինքը բաց էր թողել: Ես տվեցի, նա շնորհակալություն հայտնեց ինձ և համբուրեց այտս: Ես ուզում էի ասել, որ ես ուզում եմ, որ ինքն իմանա, որ չեմ ցանկանում լինենք ուղղակի ընկերներ, ես սիրում եմ նրան, բայց ես այնպես եմ ամաչում, չգիտեմ էլ ինչու… Հեռախոսազանգ: Մյուս կողմում նա է: Նա լացում է: Արցունքախառը բառերից ես հասկանում եմ, որ սերը կոտրել է նրա սիրտը: Նա խնդրում է ինձ գնալ իր մոտ, քանի որ չի ցանկանում մենակ մնալ: Ես գնում եմ: Երբ նստած էի բազմոցին՝ նրա կողքին, նայում էի նրա չքնաղ աչքերին և երազում, որ նա լիներ իմը: Իսկ ես վաղուց նրանն էի: 3 ժամյա ֆիլմը դիտելուց և մի քանի շիշ գարեջրից հետո, նա որոշեց պառկել՝ քնելու: Նայեց ինձ, շնորհակալություն հայտնեց և համբուրեց այտս: Ես ուզում էի ասել, որ ես ուզում եմ, որ ինքն իմանա, որ չեմ ցանկանում լինենք ուղղակի ընկերներ, ես սիրում եմ նրան, բայց ես այնպես եմ ամաչում, չգիտեմ էլ ինչու… Այդժամ ես չունեի ընկերուհի, և քանի որ 6-րդ դասարանում մենք խոստացել էինք ցանկացած իրավիճակում օգնել միմյանց, մենք գնացինք հանդեսին իրար հետ՝ որպես «լավ ընկերներ»: Հետևյալ գիշերը՝ հանդեսի ավարտից հետո, ես կանգնած էի նրա դիմաց՝ իրենց տան մոտ: Ես նայում էի, ինչպես է նա ժպտում իր հրեշտակային շուրթերով, աչուկներով և նույնիսկ չէի էլ ընկալում նրա պատմածի բուն էությունը: Տենչում էի գրկեի նրան, պինդ սեղմեի նրան ինձ, զգալ ջերմությունը նրա, ինչպես մի քանի անգամ նրա շուրթերն այրել էին այտերն իմ: Ես սիրում էի նրան, իսկ նա չգիտեր, իսկ ես չէի կարողանում ասել, ես գիտեի, որ նա չի նկատում սերն իմ, մենք ուղղակի «լավ ընկերներ» ենք: Հետո նա ասաց, որ հրաշալի երեկո անցկացրեց ինձ հետ, համբուրեց այտս և տուն մտավ: Ես ուզում էի ասել, որ ես ուզում եմ, որ ինքն իմանա, որ չեմ ցանկանում լինենք ուղղակի ընկերներ, ես սիրում եմ նրան, բայց ես այնպես եմ ամաչում, չգիտեմ էլ ինչու… Անցավ օր, հետո շաբաթ, հետո ամիս: Աչք չհասցրեցի թարթել և արդեն ավարտական երեկոն էր: Ես հայացքով հետևում էի, թե ինչպես է հրեշտակի նմանվող նրա մարմինը շարժվում դեպի բեմը: Նա ասես ճախրում էր: Ես այրվում էի, բայց նա չէր նկատում իմ սերը: Երբ բոլորը ցրվեցին տներով, նա մոտեցավ ինձ, գրկեց և լաց եղավ: Ես կտրվել էի գետնից, զգալով իմ գրկում այդ սպիտակ շորերով հրաշքը, ասես հեքիաթ լսեցի ձայնը նրա. «Դու իմ լավագույն ընկերն ես, շնորհակալ եմ»: Եվ համբուրեց այտս: Ես ուզում էի ասել, որ ես ուզում եմ, որ ինքն իմանա, որ չեմ ցանկանում լինենք ուղղակի ընկերներ, ես սիրում եմ նրան, բայց ես այնպես եմ ամաչում, չգիտեմ էլ ինչու… Այժմ ես նստած եմ եկեղեցու նստարանին: Իրա հարսանիքին: Հենց նոր ես լսեցի նրա «ԱՅՈ ՀԱՄԱՁԱՅՆ ԵՄ»-ը և նա մտավ նոր կյանք ուրիշ մարդու հետ: Ես ուզում էի, որ նա իմը լիներ, նա չէր նկատում դա, և ես դա գիտեի: Բայց մինչև հեռանալը նա նկատեց ինձ, մոտեցավ, «Դու եկել ես…Շնորհակալ եմ», ասաց, համբուրեց այտս և գնաց: Ես ուզում էի ասել, որ ես ուզում եմ, որ ինքն իմանա, որ չեմ ցանկանում լինենք ուղղակի ընկերներ, ես սիրում եմ նրան, բայց ես այնպես եմ ամաչում, չգիտեմ էլ ինչու… Հիշում ես մի անգամ (չնայած դու ինչպես կարող ես հիշել այն, ինչ չես տեսել: Ես ամեն վարկյան քո մասին եմ մտածում, իսկ դու…) ես մտածում էի, որ ուզում եմ երջանիկ լինես, որ ինձ համար ընդհանրապես կապ չունի թե ում հետ ես: Պարզապես ուզում էի նայել քեզ ու աչքերումդ երջանկություն տեսնել: Իսկ հիմա հասկացա, որ երջանիկ ես: Ինձանից էլ ես երջանիկ… Ինձանից, ով կարծում էր, թե գտել է իր երջանկությունը` քեզ: Իսկ հիմա սրտումս խառնվել են զայրույթը, որ երջանիկ ես ուրիշի հետ, և սերը… Սեր` մաքուր, մեծ, անսահման զգացմունք, որ հիմա ինձ ստիպում է առաջ քայլել` դեպի քեզ, տեղափոխում է ինձ երազներիս աշխարհ` ուր երկուսով ենք`ես ու դու… Սակայն նորից սայթաքում եմ դեպի իրականություն: Բացում եմ աչքերս ու տեսնում քեզ ու նրան, բայց միևնույն է, ես քայլում եմ դեպի ձեզ: Ախր, դու կարծես երջանիկ ես, բայց ինչու եք քայլում իմ կողմը… Ախր ինքս էլ եմ ձեզ մոտենում: Եթե միայն կարողանայի կառավարել ոտքերս ու փախչել ձեզանից: Չէ, չէ, իմ սերն ավելի հզոր է: Նա կարող է շրջել սարեր, իր ջերմությամբ հալեցնել Անտարկտիդայի սառույցները, ինձ ու քեզ ստիպել թռչել երկինք ու քայլել աստղերի վրայով:»
No comments:
Post a Comment